Van berri naar Melbourne

Het begin van mijn reis alleen
Vanmorgen afscheid genomen van iedereen en nu begint mijn eigen reis met mijn eigen auto....tjonge wat een luxe. De dag begint warm en zonnig en ik heb de TomTom ingesteld op Portland, zon 550 km naar het zuiden naar de kust. Uit de radio klinkt goeie muziek en de reis loopt langs prachtige landschappen, ik voel me zo vrij als een vogel, net de Lone Ranger maar dan zonder paard...maar wel in mijn stalen ros...:)
Ik besluit om door te rijden naar cape Bridgewater. Daar schijnt een hele mooie wandeling te beginnen. Het begint al donker te worden, het loopt tegen de avond en het begint te regenen en te onweren....en dan moet ik nog een camping zoeken....maar de enige camping die er in de buurt is, heeft geen plek voor mij, alles zit vol met schooljeugd op kamp....
Er zit niets anders op dan terug te rijden naar Portland. Het is inmiddels bijna noodweer dus ik besluit om de eerste de beste slaapgelegenheid te nemen die ik tegenkom..., het wordt dus een motel.

Donderdag
Vanmorgen belooft het ook niet echt wat te worden met het weer, ze voorspellen niet veel goeds...dus effe paraplu en poncho kopen voor de wandeling. Als het een beetje lichter ziet aan de horizon besluit ik toch maar op pad te gaan richting cape Bridgewater en daar de seal wandeling te doen.
Gelukkig is het merendeels droog. Het is een prachtige wandeling langs een rotskust met een maanlandschap, dan weer grote struiken, dan weer bomen... en je ziet er heel veel kangoeroes, allemaal met die koppies boven de struiken zitten ze je aan te staren.... in grote getalen huppelen ze allemaal tegelijk de berg over. Mooi gezicht. Na 3 uur wandelen ben ik weer op de parkeerplaats en dan begint het vreselijk te regenen....ik heb weer geluk gehad. Maar de wandeling was zeker de moeite waard!!! Rond 1 uur rijd ik door richting de beroemde Great Ocean Road zoals dat heet. Onderweg kom ik langs leuke plaatsen en stop ik geregeld voor koffie....en opshops! (2e hands winkels) Moet effe een trui scoren want het is vreselijk koud....:( en aangezien het hier zomer is krijg je nergens geen trui meer... en het is ook nog gelukt. Ik rijd door naar warrnambool waar ik een plek vind bij een hostel voor 10 dollar om mijn auto te parkeren en in te slapen. In de avond ga ik naar een lichtshow over een gezonken schip maar dat valt erg tegen, het leuke hieraan was dat er publiek was om mee te kletsen.
Het regent pijpenstelen als ik eenmaal in de auto lig....lekker als je eruit moet om te plassen, hier moet ik nog iets op verzinnen.

Vrijdag
Poeh....een beetje brak van het luchtbed...maar op zich wel goed geslapen. De eigenaar vertelt me dat het er slecht uitziet voor de komende dagen....noodweer, veel regen... tja wat kun je er aan doen? Helemaal niks...dus ik ga het dorp in om iets te verzinnen om nog beter te liggen in de auto. Ik vind een dikke slaapzak voor 15 dollar, dat maakt het nog zachter. Helemaal heppy ga ik weer verder richting Port Campbell. Hier liggen de 12 apostels in zee, het zijn er eigenlijk nog maar 7, de rest heeft het begeven....maar who cares....:) het is allemaal wel prachtig om te zien, ondanks het slechte weer....
ik besluit maar weer een hostel te nemen vanwege het barre weer... het is een mooi plekje, eigen kamer met gedeelde badkamer en keuken, woonkamer. Hier maak ik mijn eigen prakkie, chili con carne. Het smaakt goed. Ik heb gezien dat in de local pub live muziek speelt dus dan ga ik maar eens kijken.
Mijn huisbaas is er ook, alleen, hij durft me niet aan te kijken...hoe raar is dat..
Ik kom in gesprek met een meid die naast me zit aan de bar.....uit Indonesië. Met haar nieuwe partner uit het dorp. Het klikt meteen en we lachen wat af...
Het wordt een zeer gezellige avond met veel verschillende nationaliteiten bij elkaar.

Zaterdag
Vanmorgen aan mijn ontbijt komt de huisbaas....hè hoe laat was jij terug van de kroeg? Ik val zowat van mijn stoel...ik zeg...oh was jij er ook dan?....pfffff...
Snel inpakkende wegwezen, op naar de 12 apostels. Het is weer even droog dus ik heb geluk. Eenmaal aangekomen moet ik zeggen....het uitzicht is fenomenaal. En er is bijna niemand... echt genieten. Het is effe droog maar wel koud. Na een half uur komen de eerste bussen aan vol met Chinezen. Snel wegwezen en als ik in de auto zit begint het weer te stortregenen....
Echt zo jammer, het is grijs, je ziet geen hand voor ogen... toch probeer ik alles mee te pikken wat er te zien valt en tegen de namiddag neem ik weer een hotelletje, b&b in Geelong, echt supergezellig...en de eigenaresse supervriendelijk, dat maakt mijn dag weer helemaal goed. Ze geeft me heel veel tips waar ik ook echt iets mee kan doen.

Zondag
Ik probeer nog een overtocht te regelen voor Tasmanië nadat ik al twee keer een afwijzing heb gekregen. Maar het schijnt zo ontzettend druk te zijn dat de tochten tot aan kerstmis helemaal zijn volgeboekt. Ik wordt op een wachtlijst geplaatst maar ik ben bang dat het niet gaat lukken.
Vandaag ga ik richting Melbourne maar eerst nog een waterval bezoeken. Op weg daar naar toe zie ik plotseling in een boom langs de kant van de weg een koala zitten...2 meter van mij vandaan., ik kan hem bijna aanraken....geweldig. Maakt alles weer goed...:)
De waterval is prachtig....maar daarna besluit ik om door te rijden naar Melbourne. Het is goed geweest, zeker vanwege het weer....en ik wil graag afspreken met René, de zoon van Yvonne en Piet. Is ook alweer 30 jaar geleden dat ik hem heb gezien....
Een hotel geboekt bij St. Kilda, een buurt buiten Melbourne, de kamer is prima alleen ik kijk tegen een muur op...dus geen uitzicht. Geeft niks, ik zit er droog...
Om 7 uur in de avond heb ik een afspraak met René, dus heb ik nog effe tijd om wat kroegjes te bezoeken met livemuziek. Hier heb je nog echte kroegen, dus geen eetcafe’s. Goeie muziek en lekker bier...niks mis mee :)
René herken ik eigenlijk meteen zodra ik hem zie...en het voelt heel erg vertrouwd...ook na 30 jaar...we kletsen bij maar om 9 uur moet hij alweer gaan. Hij begint iedere morgen om 5 uur met werk dus ja....dan heb je die uren echt nodig. Als Tasmanië niet doorgaat dan spreek ik het volgend weekend nog een keer af.

Maandag
Vanmorgen vroeg uit de veren en de hop on hop off bus gaan zoeken. Die brengt je naar de stad en dan kan je zelf zien waar je uitstapt. Het is heel koud en het regent alweer dus ben blij dat ik binnen zit.....pffff.....
Het is een prachtige stad en in het centrum stap ik dus uit. De Australiërs maken wel weer veel goed, zo vriendelijk en behulpzaam...je hoeft ze maar wat te vragen en ze wringen zich in alle bochten om je uit te leggen hoe en wat.
Helaas vergeten ze me te vertellen dat een aantal tijden van de bus uitvallen dus ik zit in de regen voor noppes te wachten op een bus....
Tja en op die momenten zal ik eerlijk zeggen...dan vind ik het jammer dat ik alleen ben...dan vind je dus ook nergens enige gezelligheid, zeker niet als je de stad niet kent. Maar goed, ook dat gaat weer over als de zon weer gaat schijnen. Ik kan het hebben...:)
Tegen de avond kom ik terug bij mijn stekkie en ga ik nog eentje drinken bij het livemuziekcafe. Ik tref wat Australiërs die net het werk afhebben en die grootse verhalen vertellen...en dat is dan weer superleuk en gezellig!!

Dinsdag
Vanmorgen uitchecken en dan richting Wilson NP. Lekker weer in mijn autootje....voelt zo vertrouwd, moet hem/haar eigenlijk een naam geven...zal me eens bedenken de komend dagen.
Eerst ga ik nog naar de botanische tuin waar ik toen met Dees ook ben geweest. Ik wil graag die hele grote boom waar wij samen opzaten nog eens terugzien. De ingang is gratis, ongelooflijk, echt een heel mooi park midden in de stad....maar hoe ik ook zoek...ik vind de boom niet meer, en niemand kan me verder helpen..misschien was het dan toch niet in Melbourne? Ik weet het niet meer.
Tegen de middag rijd ik richting Wilson. Het is superdruk in de stad dus dat duurt wel effe voor ik uit de stad ben. Onderweg stop ik bij een dorpje om een emmertje te kopen en dan zie ik een luchtbed liggen voor 7 dollar bij de Aldi...Iets breder dan het luchtbed dat ik nu heb. Kijken straks of ik het gevuld krijg.
Eindelijk na een lange rit kom ik aan in Wilson. De receptie is gesloten dus ik kan op dat moment niet betalen. Ik het winkeltje dat bijna gaat sluiten vangen ze me prima op en zijn heel behulpzaam. De ene wil mijn T-shirt hebben en de ander wijst me de weg in het park. Ik zoek een mooi plekje op in de buurt van het strand. De buren zijn aardig en komen meteen een praatje maken. Ze hebben helaas geen luchtpomp. Dus moet ik met mijn luchtbed op pad. Na een aantal minuten kom ik bij een jeugdkamp en daar is gelukkig iemand met een pomp. Binnen no time heeft de jongen het luchtbed opgepompt en ga ik helemaal happy terug naar mijn auto en....het past perfect tussen de rest van de spullen. Eenmaal alles opnieuw ingericht lig ik prinsheerlijk languit. De buurvrouw komt nog eens kijken en ze is verbaasd hoe goed het er allemaal uitziet vanbinnen...:)
Waauw, ik zit echt op een heel mooi plekje, er lopen Walibi’s, wombats gewoon langs de tenten en auto’s door. Geweldig om te zien....het weer is ook een beetje beter en de zonsondergang bij de zee is fenomenaal. Het belooft een mooie dag te worden morgen....

Woensdag
Vanmorgen maar eerst gaan inchecken en betalen voor de nacht die ik gehad heb... dus vraag ik wat ik moet betalen voor een nachtje met alleen de auto en mezelf, 60 dollar zegt ze....ik kijk haar aan alsof ik het in Keulen hoor donderen, dat zal ze wel gezien hebben dus ze zegt stilletjes zodat het niemand hoort:geeft me die 20 maar dan krijg je een tientje terug....snap je dat nou???? Ik vond t wel prima zo...
De hele morgen en middag heerlijk gewandeld langs de zee en in de duinen...fantastisch!!! Veel dieren en vogels gezien en gehoord. Echt genieten. Onderweg nog met deze en gene gekletst, en daarna de auto in richting Philip Island. Als ik het rijden moe ben dan stop ik gewoon ergens en zoek me een camping op.
Ben me nu toch ergens terecht gekomen.....het kost wel niks maar je hebt ook niks...blaffende honden....ruziemakende koppels...kortom, rare figuren om me heen. Een wc en doucheblok waar nog nooit een bezem doorheen is geweest....whaaaaaa....
Snel wegwezen morgen.

Donderdag
De nacht viel erg mee, het was aardig rustig in de avond dus ik heb goed geslapen...dan door naar Philip Island. Mooie camping gevonden en daar meteen effe de was gedaan, het zonnetje schijnt dus dat komt wel droog...:)
In de avond begint het weer te regenen, net als ik naar de pinguïns ga kijken...de plu meenemen dan maar, het regent pijpenstelen en ik wordt zeikenat tot op mijn onderbroek....maar uiteindelijk loont het zich wel want ik kan de pinguïns bijna aanraken...zo leuk. Alleen een aantal Chinezen weten zich weer niet te gedragen en worden verzocht het terrein te verlaten...
moe en voldaan rijd ik in het donker terug naar de camping....

Vrijdag
Vanmorgen word ik wakker met de zon, 7 uur....snel opstaan en douchen..voor ik goed en wel gedouched en aangekleed ben begint het alweer te stortregenen. Tjonge jonge....ik zit wat uit het raam te kijken bij de camping naar een ibis die de vuilnisbak inspecteert..., 2 spinnen die ieder een eigen weg gaan... ondertussen mijn ontbijt opeten en maar wachten tot t droog wordt...
Nog effe naar een opshop om maar weer een dikke trui te kopen want het blijft koud....en dan..opeens komt de zon weer...heerlijk. Ik kan de wandeling maken naar de grotten aan het strand, heel mooi. Daarna naar het circuit van Phillip island waar menig bekende motorracer heeft gereden...o.a. Wayne Rainy, die ook nog kampioen is geworden op dat circuit, als ik me niet vergis. Met een ouder koppel gesproken die kennissen waren van een bekende motorcoureur, ben de naam vergeten, waarvan ik een visitekaartje kreeg om hun op te komen zoeken... als afsluiting van de dag nog een wandeling gemaakt op Churchill island...ook zo ontzettend mooi en warm....
In de avond op de camping nog een pilsje gekregen van een koppel woonachtig op de camping, bij hun gezeten en wat gekletst. Erg vriendelijk,
hij bood me een stickie aan...hij vond me er wel een type voor zei hij...snap ik niet :) het laatste stickie dat ik gerookt heb is 35 jaar geleden...dus ik heb maar beleeft afgewezen.

Zaterdag
Vandaag ga ik René opzoeken bij hem thuis. Tasmanië gaat definitief niet door dus ik kan nu weer rustig mijn andere plannen voortzetten.
Om 10 uur rijd ik de camping op en drinken we samen koffie. We gaan naar de kabelbaan in Dromana, een prachtig gebied behorend bij de Mornington peninsula. Boven aangekomen maken we een mooie wandeling rond het park. Het is er erg mooi en gezellig. Je hebt er ook zeer professionele acteurs verkleed als dinosaurus of een hond met zijn zeer grote Schotse baas...de hond blaf net echt en als hij gaat liggen heft hij zijn poot op en pist je helemaal onder....dat gebeurde dus ook met Rene... dat was hilarisch, net echt.
We drinken beneden nog wat en lopen dan nog effe over het strand. Rene gaat nog kitesurfen....had ik niet van hem gedacht....mooi om te zien.
Tegen de avond halen we garnalen en kreeft en maken we een heerlijke salade voor bij de barbecue bij Rene thuis. Het smaakt voortreffelijk. De hele avond zitten we buiten en kletsen we bij wat we allemaal hebben gedaan de afgelopen 30 jaar.

Zondag
Vandaag neem ik afscheid van Rene, nadat we eerst hebben ontbeten.
Het was oowsem Rene...dank je wel. By the way....ik noem mijn auto ozzie...lijkt me wel geschikt!